Heb jij dat ook wel eens, dat je een foto van een aantal jaar geleden tegenkomt en dat het je zo, BAF, recht in je hart raakt? Ik had het toen ik deze foto’s weer terugzag. Precies zes jaar geleden genomen. Mijn twee prachtige jongens, zes jaar jonger, zo vrolijk en kleurrijk, rondspringend, de sky is the limit! Los in de lucht, maar ook hand in hand.
Een nieuwe start
Zes jaar geleden veranderde er veel in mijn leven. Terwijl ik de eerste wankele stappen in mijn eigen bedrijf zette, besloten mijn man en ik, dat de school waar onze jongens destijds naar toe gingen niet meer bij hen, bij ons en bij onze waarden paste. We gingen op zoek naar een nieuwe school. Eentje waar zij niet meer als cijfer, afwijkend van ‘de norm’ of enkel een ‘hoofd op pootjes’ zouden worden gezien en benaderd. Deze school bleek gewoon bij ons om de hoek! Een Vrije school, voor ons een nieuwe wereld, maar ik herinner mij nog als de dag van gisteren dat ik net zo’n gat in de lucht sprong als de jongens op de foto toen ik van de kennismakingsochtend terugkwam!
Het bestond dus wel! Een school waar ‘hoofd, hart en handen’ worden aangesproken, waar gezien wordt – al heel lang – dat kinderen zich op een bepaalde wijze ontwikkelen, dat cognitief en sociaal-emotioneel hand in hand gaat, dat de mens als geheel moet worden aangesproken om zich te kunnen ontwikkelen, niet alleen het hoofd. Dat alles een ritme heeft, de seizoenen die gevolgd worden, rituelen die houvast geven en doen vertragen, de natuur die letterlijk meer aanwezig is in de fysieke ruimte in en om de school. En dat kunstzinnige vorming meer is dan een kleurplaat uitdraaien en essentieel is om je te ontwikkelen, ook cognitief!
Een nieuwe fase
Nu dus zes jaar later. Mijn jongens fietsten gisteren voor het eerst samen naar de middelbare Vrije school. De oudste naar zijn eindexamenjaar, de jongste naar de eerste brugklas. Wat een cliché, maar slik, nu allebei zo snel groot… maar wat ben ik blij dat we destijds de overstap naar de Vrije school maakten! Dat ze nu naar een school fietsen waar boven de deur staat “Worden wie je bent”. Want is dat niet waar we allemaal naar op zoek zijn?
Ben jij geworden wie jij bent?
Dat vind je misschien een gekke vraag. Want je bent toch wie je bent? Maar misschien herken je het wel, dat je je afvraagt wat je ten diepste bent, wat je écht bent, wat écht bij jou past. Wat je wilt betekenen voor jezelf, de mensen om je heen en de wereld. Ik vroeg het mij zes jaar geleden heel nadrukkelijk af en concludeerde dat ik toen niet leefde ‘wie ik was’. Het mocht dus anders, maar hoe? Dat worden wie ik ben ging stap voor stap en blijft altijd doorgaan als je het mij vraagt. Zolang je maar in beweging komt, gaat lopen en zoeken naar dat pad waar jij jezelf ineens wel tegenkomt. En door van perspectief te veranderen. Door ándere wegen te bewandelen, andere dingen te ondernemen, andere mensen te ontmoeten, anders te kijken.
Zo gaf ik niet alleen mijn kinderen een mooier perspectief door van school te veranderen, maar veranderde mijn perspectief ook! In wat zij leerden en meemaakten herkende ik mijzelf en hoe ik de wereld onderbewust al langer ervaarde. Er vielen dingen op z’n plek en ik kon keuzes maken die mij weer het gevoel gaven dat ik wél kan worden en zijn wie ik ben.
Alles is perspectief
Perspectief. Het woord verwijst naar een gezichtspunt, het punt van waaruit je iets beschouwt. Hoe jij je verhoudt tot hetgeen je bekijkt. Dat kan letterlijk zijn, maar ook figuurlijk. Als je de plek verandert van waaruit je kijkt, in beweging komt, zal dat waar je naar kijkt altijd veranderen. Dat kan verrassende inzichten opleveren!
Perspectief gebruik je ook als je het over de toekomst hebt. De toekomst, iets dat nog niet bestaat, maar wat we ons verbeelden, wat we ons voorstellen en onszelf wensen. Of waar we bang voor zijn. Je ziet veel of weinig perspectief, afhankelijk van hoe je denkt en je onbewuste overtuigingen.
En dat fascineert mij nou zo enorm! Je kunt je gevoel van perspectief – het ‘the sky is the limit-gevoel’ van mijn springende jongens! – dus veranderen en vergroten door zelf van perspectief te veranderen! Dat is wat ik ben gaan doen. Ik schilder om mijn perspectief op mensen en dingen in beeld te brengen, maar mensen zien zichzelf of de dingen ook vanuit een ander perspectief door mijn schilderijen. Ook het beschouwen van kunstwerken tijdens Art Based Learning sessies helpt je anders te kijken, je perspectief te veranderen en te verruimen. En dat helpt je weer op dat pad in “worden wie je bent”!
Kom in beweging
Wil jij dit najaar veranderen van of stil staan bij jouw perspectief, je onderbewuste wakkerschudden, reflecteren op wat de afgelopen tijd bij jou in beweging heeft gezet? Dan help ik je graag!
In de komende maanden heb ik een aantal mooie dingen op de planning staan waar jij aan kunt deelnemen. In september is er nog twee keer gelegenheid om een Art Based Learning sessie te boeken in de Stadscocon in Schiedam. Op 8 september en op 21 september is er plek voor maximaal 2 deelnemers!
Van 15 tot en met 17 september kun je zelfs nog rustiger en comfortabeler stilstaan bij je vragen. Ik organiseer een kunst get-away in de buurt van Lille! Geheel verzorgd, inclusief verblijf, diners en ontbijt, bezoek aan twee fantastische musea en een Art Based Learning sessie in een prachtige omgeving! Ook hier is maar beperkt plek voor maximaal 4 deelnemers.
Je kunt ook altijd bij mij terecht voor een 1-op-1 traject waarbij we met behulp van kunst en het creatieve proces aan de slag gaan met jouw persoonlijke vragen. Voor meer info over dit traject of vrijblijvende kennismaking klik je hier:
Tenslotte ben ik nog bezig met het inplannen van meerdere workshops en andere events. Wil je op de hoogte blijven wat er wanneer plaatsvindt, schrijf je hieronder dan in voor mijn nieuwsbrief!
